ب) بيمار در آستانه اجل حتمى نباشد چون اجل حتمى علاج پذير نيست .

ج) تربت را با وضو بردارد .

د) با دو انگشت بردارد .

ه‍) به اندازه نخود بلكه احوط آن است كه به قدر عدس مصرف كند نه بيشتر .

و) آن را ببوسد و بر ديدگانش بگذارد .

ز) در وقت خوردن يا خورانيدن بگويد : « بسم الله و بالله اللهم اجعله رزقا واسعا و علما نافعا و شفاء من كل داء انك على كل شى ء قدير »

ح) آن را سبك نشمارد ، در ظروف يا مكان هاى نامناسب نگذارد ، خيلى دست بر آن نمالد يا جايى كه زياد دست مالى مى شود ، نگذارد .

ط) فاصله تربتى كه براى شفا استفاده مى كنند از قبر مطهر تا چهار ميل باشد نه بيشتر و هر چه به قبر شريف نزديك تر باشد بهتر است .

ى) خوب است تربت را در دهان بگذارد و بعد جرعه اى آب بخورد و بگويد : « اللهم اجعله رزقا واسعا و علما نافعا و شفاء من كل داء و سقم »